Konuya nereden ve nasıl başlayacağımı düşünürken, düşüncelerim kıvranıyor, yerinde durmuyor, öyle
erçel ki düşüncelerim, ağız tadıyla düşünemiyorum bile.
Birçok açıdan yazacağım şeyleri kendimce belirleyip, anlamlandırmaya çalıştığımda, sık sık makas değiştiriyorum.
Şöyle bir açıdan bakarsam ortada konu yok, böyle bir açıdan bakarsam konudan daha bol ne var, diye insanın şaşırası geliyor.
“
Şaşırası” geliyor gelmesine de, şimdilik “
yazılası” şeyler gelmiyor.
Biz başlayalım bir yerinden, kervan yolda düzülür mü, dağılır mı belli olur!
Kısa bir özet:
Yukarıdaki cümleden de ürkmüyor değilim. “
Kısa özet” dedikten sonra başlıyorum “
Uzun özete.”
Herkes biliyor mu, bilmiyorum ama ben yine de şöyle başlayayım:
Herkesin bildiği gibi “
şafak sayarak” borsadan çekildim. Vur kurtul veya ver kurtul seçeneklerinden ikincisini seçerek.
Kurtardığım parayla birden fazla kuş vurabileceğim bir
edim (defacto) oluşmuştu.
***
Emekli olmuşum, isteyerek.
Okul çağında bir kızım var ve sadece bizleri değil toplumumuzun her yanını sarmış dershane hastalığının pençesinde kıvranan bir ortamı soluyoruz.
Pertek, eğitim açısından malum!
Oraya yerleşmeye kalkmak; bağ, bahçe, tarla, dükkân, davar gibi gelir getirici hazır şeyler olmayınca, yani babadan kalan bir süt yok ki, küçücük bir maya ile yoğurt yapalım.
Yetmiş bin liralık toplu parayla da Ankara’da içimize sinecek bir semtte ev almak çok zor.
Yakıt parasından kâra geçmek için sıcak yerlere göç etmek daha akıllıca geliyor ve gözü karartıp, ver elini Antalya diyoruz.
Özeti bu!