[AnnE]

Nedir bizim bu açılış görgüsüzlüğümüz, vizyonsuzluğumuz, beceriksizliğimiz?
Eskiden memlekete ulaşan ilk turist kafilesini karşılamaya çayda çıra ekibi, kılıç kalkan ekibi gelirdi; şimdi onun yerine -demodelikler ötesi- “Lords of the Dance” sosuna bulanmış versiyonu Anadolu Ateşi’ni dayıyoruz.
* * *
Cuma akşamı yapılan 2010 Dünya Basketbol Şampiyonası açılışını ağlanacak halimize gülerek seyrettim.
Haydi biz bize olsak mesele yok; her türlü acının tiryakisi olmuşuz.
Ama bu beceriksizlikler komedyasını bütün dünyaya da canlı olarak sunduk.
Açılış töreninin “harikulade bir seyirlik”, televizyona yönelik muhteşem bir görsel şov olması için elimizden geleni yaptık!
Müslüm Baba, bütün dünya listelerini sallayan ve yüksek Türk kültür/sanat ortamını bir ayna gibi yansıtan “Paramparça”yı söyledi mesela.
Eminim Fildişi Sahili’nden Teksas’a, Londra’dan Pekin banliyölerine kadar bütün coğrafyalarda onmilyonlarca dünya vatandaşı ekran karşısında şarkıya titreyerek eşlik etmiştir.
Basketbolun yüksek enerjisini, dinamizmini Sezen Aksu’nun şarkılarıyla yansıttık sonra.
Kardeşim, Sezen’in şarkılarıyla biz âşık oluruz, ayrılık acısı çekeriz, sabah fırından aldığımız sıcacık ekmeğin kenarını “Şinanay” söyleyerek kemiririz, kendisini çok severiz de...
Eeee? Haydi bir de Haris Abla aracılığıyla Yunanistan’a defne yaprağını dalıyla uzatmış olduk. Başka?
Sezen söylesin biz dinleyelim, tamam. Sezen detone olsun, önemli değil bizi o da bozmaz.
Ama başka kime ne?
Sezen, “Yanarım”ı bitirmiş; sunucu Tülin Şahin, “Çılgınca dans ediyor muyuz ey dünyalılar, Marslılar; Vaov yeeeea!” havasında anons yapıyor.
Hayır mükemmel diyetlerin insanı “Civaslı Sindi”, oynamıyoruz; şarkı hislerimizi isyana sevk etti, ramazan günü evde açacak büyük rakı arıyoruz!
Tövbe, tövbe, cık, cık, cık!
* * *
Esas bomba tabii ki, devlet büyüklerimizin “Süpor” temalı nutukları.
Hele “spordan sorumlu” Devlet Bakanı Faruk Özak’ın, Platini’ye inceden ekleştirmelerle süslediği o konuşmadan sonra, dünya spor kamuoyu ayaklanmıştır.
Haklılığımızı bütün dünyaya anlayabilecekleri bir dille ve “Ayıp ettin Şemsettin, vidaları gevşettin” tarzı sağlam argümanlarla anlattı, artık sırtımız yere gelmez.
Bir Britanyalı, bir Japon, bir Fransız “Yok babacım, böyle kelek atılmaz. Yakıcam kendimi Platini’yi protesto için” diye bidona sarılırsa şaşırmayın; söndürmeye çalışın garibi.
Anadolu Ateşi’ne daha fazla dokunmayacağım. Çağırınca geliyorlar zaten. Baraj açılışından park düzenleme çalışmalarının nihayete erdirilmesine kadar her yerde dans edebilecek genişlikte bir konsepte sahipler.
Bize gına gelmiş ne gam; millet temsili Truva Harbi deneyimi yaşamış oldu işte. Bana da hiç yaranılmıyor ha!
Organizasyonun finali bir başka zirveydi.
Kıraç sahneye çıktı, ama içinde kendi sesi bulunmayan bir şarkı söyledi.
Çünkü şarkının farklı versiyonunu dayamışlardı playback’ten...
Namımız yürüdü, tebrik ederim!