[serdarkus]

Bu akşam konserdeydim.
TSM konseri..
Eski nostaljik şarkılar arka arkaya söyleniyordu.
Bir ara gözüm darbukacıya ilişti.

İçten, neşeli, kendini vermiş.. huşu içinde darbukasını çalıyordu.
Kendinden geçmiş, gülüyor, omuzları.. tüm vücudu ritme uymuş hareket ediyordu.
Epeyi bir seyrettim.
Gıpta ettim adama.
Düşündüm.
Her bi şeyi dert edinmiş, kaptırmış gidiyoruz gündelik anlamsız sıkıntılarla.


Hayata..
inadına..
sanki koro “Akasyalar açarken’ i söylerken, biz de en bi kenarda..
sırıtarak,
darbuka çalar gibi.. takılalım derim!